2002 წელს სტივენ სპილბერგმა ფილმში Minority Report მომავლის სურათი აღწერა, სადაც მაღალგანვითარებული ტექნოლოგიების წყალობით პოლიცია ბოროტმოქმედებს მანამდე აკავებდა, სანამ ისინი დანაშაულის ჩადენას მოასწრებდნენ.
მსგავსი იდეა იაპონელ ფიზიკოს-მათემატიკოსსა და სინოპტიკოსს, მამი კაჯიტას მას შემდეგ გაუჩნდა, რაც იტალიაში მუშაობისას რამდენჯერმე გაძარცვეს. გაწამებულმა მეცნიერმა შეისწავლა პოლიციის მიერ ოფიციალურად აღრიცხული დანაშაულის ფაქტები, მათი ჩადენის ადგილები, სიხშირე, დღეები, დრო, ამინდი და სხვა ფაქტორები. შეგროვილი ინფორმაციის საფუძველზე კი შექმნა ალგორითმი – კრიმინალური შემთხვევების ანალიზის პროგრამა, რომელმაც მეცნიერს ავტომატურად შესთავაზა გადაადგილების უსაფრთხო მარშრუტები და დრო.
შედეგით კმაყოფილმა იაპონელმა გადაწყვიტა ცალკეული ქალაქებისთვის ხელოვნური ინტელექტის შექმნა და მოქალაქეების უსიამოვნებებში მოხვედრის რისკის მინიმუმამდე შემცირება. მისი თქმით, პროექტის განსახორციელებლად დიდი რესურსებია საჭირო: მონაცემები big data ფორმატში და გამოთვლითი სიმძლავრეები სხვადასხვა, მათ შორის სოციალური ქსელებში გავრცელებული ინფორმაციის დასამუშავებლად.
მამი კაჯიტას წამოწყებით დაინტერესდა იაპონიის პოლიცია და პროექტის განხორციელება 2020 წლის ოლიმპიადის უსაფრთხოებისთვის მოისურვა. სამართალდამცავებმა მზადყოფნა გამოთქვეს, რომ ხელოვნურ ინტელექტს ისეთი ინფორმაციებიც მიაწოდონ, როგორებიცაა: გარედაკვირვების კამერების ჩანაწერები, სენსორული თვალთვალის მონაცემები და ქუჩის პატრულების რაპორტები.
იაპონელი მეცნიერის თქმით, რჩება რამდენიმე გადაუჭრელი იურიდიული და ტექნიკური პრობლემა. მაგალითად, როგორ უნდა მოახდინოს რეაგირება პოლიციამ ხელოვნური ინტელექტის მიერ „ნავარაუდევ“ კანონდარღვევაზე. უპასუხოდაა კითხვაც, თუ რა რეაქცია ექნება დანაშაულის შესაძლო მსხვერპლს გაფრთხილების მიღების შემდეგ და გამოიწვევს თუ არა ეს სიტუაციის გამწვავებას და არეულობას.
