სტატია დაიბეჭდა Guardian-ში.
1918 წლიდან 1937 წლის ე.წ. დიდ წმენდამდე, დროის მცირე მონაკვეთში, საქართველოში მოდერნიზმი და პოეზია აყვავდა, იქამდე, სანამ წითელი არმიის ქვეყანაში შესვლას ცენზურა და ტერორი მოჰყვებოდა.
როდესაც 1918 წელს საქართველომ ჩამონგრევის პირას მყოფი ცარისტული რუსეთისგან დამოუკიდებლობა გამოაცხადა, ქვეყანა ხელოვნებამ მოიცვა. ამ ფოტოზე ვხედავთ გიგო გაბაშვილს (ცენტრში) თავის მოწაფეებთან ერთად თბილისის სამხატვრო აკადემიაში, რომელიც 1922 წელს დაარსდა.
1918 წლიდან 1937 წლის ე.წ. დიდ წმენდამდე, დროის მცირე მონაკვეთში, საქართველოში მოდერნიზმი და პოეზია აყვავდა, იქამდე, სანამ წითელი არმიის ქვეყანაში შესვლას ცენზურა და ტერორი მოჰყვებოდა. როდესაც 1918 წელს საქართველომ ჩამონგრევის პირას მყოფი ცარისტული რუსეთისგან დამოუკიდებლობა გამოაცხადა, ქვეყანა ხელოვნებამ მოიცვა. ამ ფოტოზე ვხედავთ გიგო გაბაშვილს (ცენტრში) თავის მოწაფეებთან ერთად თბილისის სამხატვრო აკადემიაში, რომელიც 1922 წელს დაარსდა.
ელენე ახვლედიანი (მარცხნიდან მეორე) გამოჩენილი ქალი მხატვარი იყო საქართველოს მოდერნიზმის ხანაში. ლადო გუდიაშვილსა და დავით კაკაბაძესთან ერთად პარიზში გატარებული წლების შემდეგ, მას ქვეყნის გასაბჭოებასა და სტალინიზმთან შეგუება მოუხდა. მიუხედავად ამისა, მან შეძლო, შეენარჩუნებინა ლანდშაფტების დახვეწილი ხედვა.
კაკაბაძე ქვეყანაში ავანგარდიზმის ლიდერი, ამასთანავე ფოტოგრაფიისა და საოპერატორო ხელოვნების პიონერი იყო.
მხატვარი დიმიტრი შევარდნაძე (მარცხნივ) თბილისური ავანგარდიზმის გამორჩეული წევრი იყო, რომელმაც ხელი შეუწყო თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემიისაა და ეროვნული სამხატვრო გალერეის დაარსებას.
ნატურმორტი ბუხარულ ქსოვილზე, შევარდნაძე.
თათარი ხილის გამყიდველი, ნიკო ფიროსმანი
სხედან: მწერალი ვასილ ბარნოვი, პოეტი გიორგი ლეონიძე, მოქანდაკე და ოგიუსტ როდენის მოსწავლე იაკობ ნიკოლაძე, მოქანდაკე და სასცენო დიზაინერი თამარ აბაკელია. დგანან: მხატვარი კირილ ზდანევიჩი, პოეტები – ვალერიან გაფრინდაშვილი, პაოლო იაშვილი და ტიციან ტაბიძე. 1924 წლის ფოტო. კირილ ზდანევიჩი და მისი ძმა ილია თბილისურ ავანგარდიზმს წარმოადგენდნენ. მათი უსაზღვრო ნიჭიერება მწერლობას, მხატვრობას, წიგნის ილუსტრაციას, სცენის გაფორმებასა და სხვადასხვა ინოვაციას მოიცავდა.
თეატრის სცენის დიზაინი, კირილ ზდანევიჩი.
ელენე დარიანი, იგივე ელენე ბაქრაძე – პოეტი, რომელსაც რომანტიკული და შემოქმედებითი ურთიერთობა ჰქონდა პაოლო იაშვილთან. იაშვილმა დარიანის სახელით 14 ეროტიკული ჟანრის ლექსის გამოაქვეყნა. იყო თუ არა პოეტი თავად დარიანი, დღემდე უცნობია.
ვირის ხიდი, ნიკო ფიროსმანი
ვალერიან გაფრინდაშვილი და ტიციან ტაბიძე, 1916 წელი. ისინი სიმბოლისტ პოეტთა და პროზაიკოსთა შემოქმედებითი გაერთიანება „ცისფერყანწელების“ წევრები იყვნენ. ტიციანი 1937 წლის დიდ ტერორს ემსხვერპლა.
მიხეილ ჯავახიშვილი, მე-20 საუკუნის ერთ-ერთი თვალსაჩინო ქართველი მწერალი, რომელიც სტალინის პერიოდის დიდი წმენდის მსხვერპლი გახდა, ხოლო მისი ნაწარმოებები აკრძალული იყო თითქმის ორი ათწლეულის განმავლობაში.
მოტოციკლებითა და ტყვიამფრქვევებით აღჭურვილი სახალხო გვარდიის წევრები.
ქართველი ჯარისკაცები 1918-21
თბილისის ხედი, ვერა როხლინა, 1919-20
წითელი არმია თბილისში, 1921 წლის 25 თებერვალი
ორიგინალი: https://www.theguardian.com/