რას გვასწავლიან ძველი პლაკატები

საქართველოს ეროვნული ბიბლიოთეკის მიერ შედგენილ ციფრულ არქივ “ივერიელში” ბევრ საინტერესო მასალას შორის იძებნება გასული საუკუნის პლაკატები, რომლებიც ერთი მხრივ, საყურადღებოა იმდროინდელი რეალობის რეკონსტრუქციისას, ვინაიდან მკაფიო წარმოდგენას იძლევა პრობლემური თემებისა და სახელმწიფოსგან მომდინარე პროპაგანდისტული გზავნილების შესახებ, მეორე მხრივ, ის საინტერესოა დიზაინით და ვიზუალური ხელოვნებით დაინტერესებული ადამიანებისთვის, ვინაიდან Adobe-ს პროგრამების წინარე ხანაში კომპიუტერების გარეშე შექმნილი გრაფიკები გამორჩეული მხატვრული ხელწერის მატარებელია.

ძველ პლაკატებზე დაკვირვება გვაფიქრებინებს, რომ დროის გასვლის მიუხედავად, ჩვენს ყოფაში ბევრი პრობლემა უცვლელი რჩება, ხოლო საზოგადოებას განვითარებისთვის კიდევ უფრო ბევრი დრო სჭირდება.

ამ პლაკატების მიხედვით ირკვევა, რომ:

საგზაო უსაფრთხოება თითქმის ერთი საუკუნის წინაც პრობლემა იყო

საზოგადოებრივი ტრანსპორტი მაშინაც არასაკმარისი იყო და მოქალაქეები სიცოცხლის რისკის ფასად მგზავრობდნენ 

კულტურული მემკვიდრეობები დაცვას საჭიროებდა

ბევრი ხის დარგვის დაპირებებს მაშინაც გასცემდნენ ხელისუფლების წარმომადგენლები 

დედაქალაქს გაფრთხილება სჭირდებოდა 

ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი გზავნილი, რომელსაც საბჭოთა მოქალაქეებს სთავაზობდნენ, რა თქმა უნდა, შრომა და მისთვის თავგანწირვა იყო. 1951 წლის ერთ-ერთი პლაკატი მოუწოდებდა ხალხს, ებრძოლათ უხვი მოსავლისთვის

1962 წელს სავალდებულო იყო რწმენა იმისა, რომ გაიმარჯვებდი შრომაში 

აქვე გვხვდება უფრო კონკრეტული მოწოდებები:

230 000 ტონა  ყურძნის მოსავალი

ციტრუსის მაღალი მოსავლისთვის

მივცეთ ქვეყანას 200 000 ტონა ჩაი

20 000 ტონა თამბაქოს მოსავლისთვის

უდანაკარგოთ ავიღოთ მოსავალი 

აგიტაციური პლაკატების ერთ-ერთი დამკვეთი გასული საუკუნის მეორე ნახევარში ქართველი მხატვრებისთვის საქართველოს წითელი ჯვრის საზოგადოების ცენტრალური კომიტეტი ყოფილა, რომელიც საზოგადოებას მოუწოდებდა აცრების დროული ჩატარებისკენ, სანიტარიული წესების დაცვისკენ, ტუბერკულოზის პრევენციისა, დაავადებების გადამტანი მღრღნელების განადგურებისა და თამბაქოზე უარის თქმისკენ.

პლაკატების თანახმად – პრობლემა იყო ასევე ტიფი და მასთან ეფექტიანი ბრძოლა.

ჯანმრთელობაზე მზრუნველ ადამიანებს კარგად ესმოდათ პირველადი სამედიცინო დახმარების ცოდნის მნიშვნელობაც და აგიტაციას უწევდნენ ამ უნარების შესწავლას.