მართალია, ზაფხულმა უკვე ჩაიარა, მაგრამ ჯერ კიდევ საკმაოდ ცხელა და ასეთ ამინდში ცივი წვნიანით შესაძლოა ძალიან ისიამოვნოთ.
AT.ge მოყვარულ შეფ ირაკლი შენგელიას ესაუბრა, რომელმაც წვნიანის რეცეპტი გაგვიზიარა.
ჩემს შემთხვევაში ეს კითხვა ასე ჟღერს: “როდის და რატომ დაინტერესდი გემრიელი საჭმლით?” რადგან, საბოლოო ჯამში, ყველაფერს, რასაც ვაკეთებ და გზადაგზა ვსწავლობ, მხოლოდ საკუთარი “გემოს პალიტრის” ხათრით. ნუ, ასევე ადრენალინია, როცა განაბული ელოდები ვინმეს სახეზე გამომეტყველებას, შენს მომზადებულ კერძს რომ სინჯავს. ბავშვობიდან დაინტერესებული ვიყავი კულინარიით, მას შემდეგ, რაც პირველად შევწვი ერთად კვერცხი და სულგუნი, შემდეგ კი კვერცხი და მურაბა ვცადე და მივხვდი, რომ ყველაფერი ყველაფერს არ უხდება
ვადამდელი პასუხი: ყველი! 😀 პირველ რიგში იმიტომ, რომ გემრიელია მისი ყველა ვარიაცია და მომზადების პროცესშიც ძაან მოსახერხებელი პროდუქტია, ბევრნაირი გემო და ტექსტურა აქვს. ასევე შეგიძლია შეუცვალო ტექსტურა და გაადნო, სოუსად აქციო ან მოახეხო რამეს, ან თუნდაც წებოდ გამოიყენო რაღაც ინგრედიენტებისთვის ))
იმდენად მიყვარს, რომ მოცარელას გაკეთებაც კი ვცადე, საკმაოდ მარტივ რეცეპტს გადავაწყდი ნეტში (15 minutes mozzarella), თუმცა იმაზე რთული აღმოჩნდა, ვიდრე ერთი წაკითხვით ჩანდა, მესამე ჯერზე გამომივიდა, პირველ ორზე მივიღე რიკოტა 😀
სუნით, დავდივარ მაღაზიაში ან ბაზარში და ისტერიკულად ვსუნავ ყველაფერს 😀 თუ მაგალითად, პომიდორს არ აქვს არომატი, რომელსაც ცხვირით იგრძნობ, ესე იგი ვერ ექნება “გემო”, იმიტომ რომ გემოს არომატი ქმნის. ზუსტად მაგ მიზეზით ვერ ვგრძნობთ გემოებს სურდოს დროს.
ცალსახად ვახშამი, უფრო “ეგრე გამოვიდა”, ვიდრე “მიყვარს”. მე რომ ვიღვიძებ, უკვე სადილის დროა. როგორც წესი, ახალ გაღვიძებულს კი ჭამა დიდად არ მიყვარს, რჩება ვახშამი 😀
არა, რაღაცები მაქვს ნანახი masterclass-ზე და youtube-ზე, მაგრამ არ მგონია, რომ ეგ ითვლებოდეს )))
მხოლოდ პრაქტიკა, ხშირად ვაკეთებ საჭმელს სახლში და ზოგჯერ ისეთ სასაცილო შეცდომებს ვუშვებ, რომ კიდევ კარგი არ მისწავლია და ნაკლები პრეტენზია მაქვს საკუთარ თავთან )))
არა, თუ არსებული რეცეპტების მოდიფიცირებას არ ჩავთვლით, არა. მოდიფიცირებაშიც კი ძალიან ფრთხილი ვარ, მოკრძალებული გამოცდილების გამო.
