ენდი უორჰოლი, რობერტ რაუშენბერგი, როი ლიხტენშტეინი, ჯასპერ ჯონსი, ჯეიმს როზენკვისტი, დევიდ ჰოკნი – ეს მხოლოდ მცირე ნაწილია იმ არტისტი მამაკაცებისა, რომელთა სახელებთანაც პოპ-არტი ასოცირდება.
50-იანი წლების ბოლოს და 60-იანი წლების დასაწყისში, როცა ხელოვნების ახალი მიმდინარეობა ძალას იკრეფდა, ე.წ. ბიჭების კლუბის მიღმა არსებობდნენ არტისტი ქალებიც, რომელთა როლი ჟანრის განვითარებაში მოგვიანებით შეამჩნიეს და შეაფასეს. წარმოგიდგენთ რამდენიმე მათგანს:
ბრიტანელი პაულინ ბოტი უიმბლდონის ხელოვნების სკოლასა და ხელოვნების სამეფო კოლეჯში ვიტრაჟის ხელოვნებას ეუფლებოდა, პარალელურად კი მხატვრობისა და კოლაჟის სფეროში მუშაობდა. სასიამოვნო გარეგნობის გამო მას სხვადასხვა ბრიტანულ ტელეშოუებში იღებდნენ, შესაბამისად, საზოგადოება ბოტის როგორც ტელევარსკვლავს უფრო იცნობდა და ნაკლები ყურადღება ექცეოდა არტისტის პოპ-არტს. საინტერესოა ისიც, რომ პაულინ ბოტიმ ხანმოკლე სიცოცხლის განმავლობაში (გარდაიცვალა 28 წლის ასაკში) ერთი ნამუშევრის გამოფენაც ვერ მოასწრო. პაულინის ფემინისტური და პოლიტიკური თემატიკის შემოქმედება მისი გარდაცვალებიდან 10 წლის შემდეგ შეამჩნიეს.
როზალინ დრექსლერი პოპ-არტისტი ქალების პირველი თაობის ერთადერთი ცოცხალი წარმომადგენელია. მას ძალიან საინტერესო ბიოგრაფია და მრავალმხრივი ინტერესები ჰქონდა – 50-იან წლებში პროფესიონალური ჭიდაობით იყო გატაცებული და „როსა კარლოს“ ფსევდონიმით ასპარეზობდა. გარდა პოპ-არტისა, როზალინ დრექსლერი წერდა ნოველებს და ასევე სცენარებს ბროდვეული წარმოდგენებისთვის.
მონაზონი კორიტა კენტი ლოს-ანჯელესის „უმანკო გულის კოლეჯში“ ტრაფარეტული ბეჭდვის ხელოვნებას ასწავლიდა.
პოპ-არტის მიმართულებით სკოლიდან წასვლის შემდეგ დაინტერესდა. ტრაფარეტული ბეჭდვის მეთოდით მუშაობდა სხვადასხვა მასალაზე (ქაღალდი, ხე, ტექსტილი და ა.შ.). მის ფერად, გრაფიკულად მარტივ ნამუშევრებში ერთმანეთს ერწყმოდა ბიბლიური თემატიკა, ცნობილი ბრენდების ლოგოები, ლიტერატურული ციტატები და ზოგჯერ ჯგუფ „ბიტლზის“ ტექსტები. სიღარიბე, სამოქალაქო უფლებები, ვიეტნამის ომი – ეს ის თემები იყო, რაზეც არტისტი აკეთებდა აქცენტს.
„სიშიშვლე – მსოფლმხედველობაა, რომელიც სექსუალური და ინტელექტუალური თავისუფლებისკენ ისწრაფვის, უარყოფს ფრუსტრაციასა და იერარქიებს და მხოლოდ საკუთარ, ქალის ინდივიდუალურ სურვილებსა და შეზღუდვებს ექვემდებარება“, – ამგვარად აღწერდა ბელგიელი არტისტი ეველინ აკსელი საკუთარი ნამუშევრების კონცეფციას და მისი ნამუშევრების პროვოკაციულად ეროტიკულ შინაარსს ემანსიპაციის მიზნებს უკავშირებდა.
იდელ ვებერის ნამუშევრებში ედვარდ ჰოპერის გავლენა იკვეთება. არტისტის გმირები ანონიმური, უსახო ფიგურები არიან, რომლებიც 60-იანი წლების ქალაქში მცხოვრებთა ერთფეროვან, მოსაწყენ და იზოლაციურ ყოფას გადმოსცემენ.
ავსტრიელი არტისტი აშშ-ში საცხოვრებლად და სამუშაოდ 50-იანი წლების ბოლოს გადავიდა და მალე მოხვდა უორჰოლის, ლიხტენშტეინისა და ჯოან მიტჩელის გარემოცვაში. გენდერული საკითხები, ეროტიზმი, ადამიანის სხეული სამეცნიერო-ტექნიკური პროგრესის ფონზე, კოსმოსის ათვისება – ეს ის თემები იყო, რომლებზეც კოგელნიკი აქცენტირებდა.
