კინო

28-სანტიმეტრიანი პლასტმასის ფიგურა -  სრული სახელი ბარბარა მილისენტ რობერტსი - პირველი მასობრივი წარმოების თოჯინა იყო ზრდასრული მახასიათებლებით, რომელიც ერთ-ერთი ყველაზე საკულტო სათამაშო გახდა

გიკო დადიანის და გაგა კაპანაძის  დოკუმენტური ფილმი „დაბადების ადგილი - თბილისი“, რომელიც გვიყვება ქალაქზე, მის ლანდშაფტზე, არქიტექტურასა და განაშენიანებაზე, სარეკრეაციო ზონებსა და ზოგადად არსებულ შიდა დინამიკაზე.

ABK MTA საპროდიუსერო კომპანიაა, რომელიც ექსტრემალურ პირობებში, რთულად მისადგომ და სახიფათო ადგილებში პროფესიული ვიდეოგადაღების მიზნით შეიქმნა

„აპოლოს“ შენობა თავიდანვე კინოთეატრად აშენდა. ის 1909 წლის აპრილში გაიხსნა. „გრანდიოზული, ბრწყინვალედ მოწყობილი ელექტროთეატრი აპოლო“  გაიხსნა 1909 წლის 12.04 (30.03), – წერდა პრესა.

წლის მთავარი კინომოვლენა "ბარბი" და "ოპენჰაიმერი" გახდა, რომელთა პრემიერაც 20 ივლისს გაიმართა.

"მიუხედავად იმისა, რომ ნელ კინოზე უამრავი სახის დებატები წამოიჭრა და ხშირად მას მხოლოდ „მჭვრეტელურ“ კინოდაც მოიხსენიებდნენ, სადაც არ არსებობს სიღრმე და მხოლოდ და მხოლოდ კადრულობა გვაქვს მოცემული, მაინც უნდა აღინიშნოს, რომ ნელი კინო ბევრად მეტს ჭვრეტს, ვიდრე კადრულობა და მისთვის დამახასიათებელი ვიზიონერულობა". - ლუკა ჩერქეზიშვილი

20-27 ივლისს მესტია სვანეთის საერთაშორისო კინოფესტივალს უკვე მესამედ უმასპინძლებს. ფესტივალი 2021 წელს რეჟისორმა მარიამ ხაჭვანმა და პროდიუსერმა თეიმურაზ ჩხვიმიანმა დააარსეს.

რამდენიმე შესამჩნევი გამონაკლისის გარდა, აგვისტოსა და ივლისში გამოშვებული ფილმები, როგორც წესი, ჰოლივუდის ბლოკბასტერებია და არა მომავალი კინოკლასიკა, რაც იდეალურ შესაძლებლობას იძლევა საუკეთესო საზაფხულო ფილმებით ხელმეორედ დავტკბეთ.

“წლევანდელმა კინოსურათებმა ჩარჩოების ერთგვარი გარღვევით, დროის დინების და ხმოვანების ახალი ფორმებით წარმოადგინეს”. - კანის 76-ე კინოფესტივალის ქრონიკა ნენე კვინიკაძისგან

ევროპული კინემატოგრაფიის ყველაზე პრესტიჟული დაჯილდოება, კანის 76-ე კინოფესტივალი ოფიციალურად დაიხურა.

მიუხედავად იმისა, რომ მსგავსი დრამატული გარდასახვა ხანდახან მათ ჯანმრთელობას აზიანებს, ასეთ მსხვერპლს ხშირ შემთხვევაში ოსკარი ანაზღაურებს. 

სტატია დაწერილია გასული წლის შემოდგომაზე, ირანში არსებული საპროტესტო მანიფესტაციების დროს ჟურნალ “კინოსთვის”, რომელიც არ დაიბეჭდა და დაიხურა საქართველოს კულტურის მინისტრის, თეა წულუკიანისა და საქართველოს კინოცენტრის დირექტორის, კარლო სიხარულიძის მიერ