გვსურდა ვოიერიზმის სხვადასხვა ფორმის რამდენიმე მაგალითი წარმოგვედგინა. ალბათ საინტერესოა ვისაუბროთ ამ აუღიარებელ ჰობიზე, რომელსაც ბევრი ჩვენგანი ახლა უფრო დიდ დროს უთმობს, ვიდრე წარსულში
მას შემდეგ, რაც მოგზაურობას ვეღარ ახერხებს, ერინ სალივანმა გადაწყვიტა, განსაცვიფრებელი ბუნებრივი პეიზაჟები ხელახლა შეექმნა იმ ნივთების გამოყენებით, რაც სახლში იპოვა
“მანქანების აუტანელი სიგნალი და სამუხრუჭე ხუნდების აკაპელა თავისუფალმა გზებმა და ჩიტების ხმამ ჩაანაცვლა, მოსახლეობამ ხელის დაბანა და რიგში დისტანციის დაცვა დაიწყო, ყველაფერი, რაც კულტურამ საუკუნეების მანძილზე ვერ შეძლო, ბუნებამ ერთ დღეში გვასწავლა”. - გიორგი დადიანის დღიური თვითიზოლაციიდან
“მარტის ბოლოს უშგულში ნახევარმეტრიანი თოვლი მოვიდა. აღმოჩნდა, რომ ცხენები, ხარები, ძაღლები, გოჭები, უაზები თეთრ ფონზე ბევრად უფრო განგაწყობენ გადასაღებად, ვიდრე ისე”. - ალექსანდრე ბაგრატიონი თოვლიანი უშგულის ფოტოებით
1918 წელს, როგორც ახლა, ვირუსთან ბრძოლის მთავარი იარაღი სოციალური დისტანცირება და ელემენტარული ჰიგიენური ნორმების დაცვა იყო. მთავარი ატრიბუტი კი - სახის დამცავი ნიღაბი.
რამდენიმე წლის განმავლობაში The New Yorker-ის ილუსტრატორი მეგობართან ერთად მუშაობდა ფოტოსერიაზე “მასკარადი”, რომელიც 2000 წელს წიგნად გამოიცა და რომელშიც ბევრი ცნობილი თუ უცნობი ადამიანი მონაწილეობდა.
At.ge მწუხარებას გამოთქვამს გოგი ცაგარელის გარდაცვალების გამო და წარმოგიდგენთ 31 წლის წინ გადაღებულ მის ფოტოებს, რომლებიც, როგორც აღმოჩნდა, საჯაროდ გამოქვეყნებული მისი ბოლო ნამუშევრები იყო.
ზუსტად იმ დროს, როცა დღეს პატრული ქუჩებში კომენდანტის საათის შესრულებას აკონტროლებს და გზებზე მხოლოდ სპეცმანქანები მოძრაობენ, სულ ცოტა ხნის წინ საღამოს საცობებში ვიდექით, ტროტუარებზე ერთმანეთს ვეჯახებოდით და გავსებულ ტრანსპორტში ვცდილობდით ასვლას
დაცარიელებული ქალაქების ფოტოსერიების ტრენდი საქართველოშიც ვრცელდება და თბილისი-ბათუმის შემდეგ გთავაზობთ გიორგი ჩეკურიშვილის გადაღებულ თელავის ფოტოებს ნისლიანი კარანტინიდან.