პროტესტი

მიშა ქურდაძის ფოტოსერია რუსთაველის გამზირის საპროტესტო აქციებიდან: 2024 წლის ნოემბერ-დეკემბერი

1937 წელს, მთელი თბილისი, ლავრენტი ბერიას სახელობის სტადიონზე იჯდა და ხმის ჩახლეჩამდე გულშემატკივრობდა თავის "დინამოს" ბასკონიის ნაკრების წინააღმდეგ

ავტორიტარიზმის ხანაში თავისუფალი ხელოვნების შესახებ - ნინო ამონაშვილის მიმოხილვა

“რა დაახვედრა ამ პროცესში ხელოვნებამ რეჟიმს? რას ვაყურებინებთ რეჟიმს? პროტესტში, სადაც მტკიცედ დგანან ხელოვანები, იბრძვიან ხელოვანები და მოქმედებენ ხელოვანები, შეუძლებელია ვიზუალური ენა არ ააშკარავებდეს მთავარს ამ წინააღმდეგობის სამართლებრივ ან მორალურ არსზე.” - ნინო ამონაშვილი

როგორ განვაგრძოთ ცხოვრება, როდესაც სიმართლისთვის ბრძოლა დანაშაულად ითვლება?

სტატიაში შეგახსენებთ იმ რამდენიმე ბრწყინვალე ნაწარმოებს, რომლებიც პოლიტიკური პროტესტების მნიშვნელობასა და მახასიათებლებზე გვიამბობენ

28 ნოემბრის ცნობილი ბრიფინგის შემდეგ  ხალხი თვითდინებით გამოვიდა ქუჩებში, დღემდე თვითორგანიზებით იმართება სხვადასხვა ხასიათის პერფორმანსები.

ქვეყანაში  შექმნილი ვითარების შედეგად  დაზარალებული მოქალაქეებისა  და ბიზნესების მხარდასაჭერად, საქართველოს ორი ყველაზე დიდი ფინანსური ინსტიტუტი - თიბისი და საქართველოს ბანკი გაერთიანდა და ერთობლივად 5 000 000 ლარს გამოყოფს

ქუჩებში, როცა ერთმანეთის მხარდამხარ სხვადასხვა საზოგადოებრივი ჯგუფის წევრები დგანან, საჭიროა ბევრად უფრო მეტი საკითხის წინ წამოწევა. პროტესტი არ უნდა იყოს ლიმიტირებული და სწორედ საერთო საკითხების წინა ფლანგზე გამოწევა გააუქმებს საზოგადოებაში დათესილ მოჩვენებით პოლარიზაციას, რაც საბოლოო ჯამში გადაიზრდება ხანგრძლივ აჯანყებაში, უკეთესი ქვეყნის მშენებლობის გზაზე

სამი რეჟისორის კომენტარი ქართული კინოწარმოების დღევანდელ სირთულეებსა და სამომავლო პროგნოზებზე.

“დავიჯერო, ამდენ პრემიაასხმულ კინოს წარმომადგენელს ერთ-, ორ- ან სამწუთიანი ფილმის გადაღება არ შეეძლო წულუკიანზე?” - მიხო ნერგაძე

სოლიდარობის ნიშნად, მხატვრების ნაწილს დიმიტრი შევარდნაძის ეროვნული გალერეიდან საკუთარი ნახატები გამოაქვს