სახელმწიფო

“ნივას 2012 წლის ნამუშევარი - “ვლადიმერ ლენინის ძებნა მოსკოვის ბინებში” ერთგვარი გამოძახილია წარსულის, რომელშიც საბჭოთა რეპრესიების კვალი ბევრ ქართულ ბინასა და ოჯახში შემოგვრჩა.” - ნინო ამონაშვილი

1937 წელს, მთელი თბილისი, ლავრენტი ბერიას სახელობის სტადიონზე იჯდა და ხმის ჩახლეჩამდე გულშემატკივრობდა თავის "დინამოს" ბასკონიის ნაკრების წინააღმდეგ

ქართული ფეხბურთი და საზოგადოება მარდად და ენერგიულად მიიწევს წინ - ევროპისკენ! სამწუხაროდ, პოლიტიკური პროცესები საპირისპირო მიმართულებით ვითარდება

“რა დაახვედრა ამ პროცესში ხელოვნებამ რეჟიმს? რას ვაყურებინებთ რეჟიმს? პროტესტში, სადაც მტკიცედ დგანან ხელოვანები, იბრძვიან ხელოვანები და მოქმედებენ ხელოვანები, შეუძლებელია ვიზუალური ენა არ ააშკარავებდეს მთავარს ამ წინააღმდეგობის სამართლებრივ ან მორალურ არსზე.” - ნინო ამონაშვილი

გზა, რომელიც რუსეთმა საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ, 30 წლის განმავლობაში გაიარა, შეიძლება ასე დახასიათდეს: სოვოკიდან - ბობოკამდე. განსხვავება კოლოსალურია

“ალბათ ყველას სმენია მოარული მითები გლობალურ ომის პარტიაზე, დიფ სთეითსა თუ... ა.შ. არ ვიცი ამ მითების გასაქარწყლებლად იმაზე უკეთესი ფილმი არსებობს თუ არა, ვიდრე დოქტორი სთრეინჯლავია.” - ნინა გოჩიტაშვილი

რეტრომანიას, რომელიც XXI საუკუნის რუსეთში მკვიდრდება, ორი სახასიათო თვისება აქვს - მასშტაბი და რეტროს ფარგლებიდან გასვლა.

სტუდენტები დროდადრო მეკითხებიან: „რატომაა რუსეთი ასეთი უბედური? და სხვა ქვეყნებს რატომ აუბედურებს?“ უბედურ ქვეყანაზე წარმოდგენა სტუდენტებს უყალიბდებათ კლასიკის შესწავლით: გოგოლის, დოსტოევსკის, ჩეხოვის... ზამიატინის, ბულგაკოვის, პლატონოვის, ზოშჩენკოს, სოლჟენიცინის, შალამოვის…

ეს ალბათ საბოლოო ბრძოლაა. ამ გზიდან უკან დახევა ჯოჯოხეთში დაბრუნების ტოლფასი იქნება. ეს გზა ბოლომდეა გასავლელი. გზის ბოლოს კი, სამყაროს სამართლიანობა მოითხოვს, რომ გამარჯვება გველოდებოდეს ყველას, მთელ ქვეყანას, ჭიათურელ მაღაროელებთან ერთად. 

“რუსეთში გაჩნდა და განმტკიცდა ანტისოციუმის სისტემა, რომელიც შენდება საფუძველზე, ცივილიზაციის განვითარებას პირდაპირ რომ ეწინააღმდეგება. ესაა სიცრუეში, ქურდობაში, ძალადობაში, ყველა კანიონის დარღვევაში შეთქმულება.”

რუსეთი ყოველთვის პოზიციონირებდა, როგორც დანარჩენი სამყაროს ანტითეზა, ვითომცდა, მტრებით გარშემორტყმული: „ერეტიკოსებით“, „ურჯულოებით“, „წარმართებით“ „ჟიდომასონებით“, „კაპიტალისტებით“, „ანტიკომუნისტებით“, „ანტისაბჭოელებით“, „რუსოფობებით“, - რაც მისი  გაუკუღმართების მოწმობაა.

“რუსეთი - უსჯულოების და ბურჟუების, კათოლიციზმის და კაპიტალიზმის წინააღმდეგი კი არაა, არამედ საზოგადოდ - წინააღმდეგი, როგორც ანტინივთიერება თავისი ფიზიკური ბუნებითაა საპირისპირო ნივთიერებისა.”